Hoe een conflict met mijn dochter onze relatie versterkt heeft

Als Gordon communicatietrainer geef ik al een aantal jaren de training ‘effectief communiceren met kinderen’. Een van de principes van Gordon is dat je conflicten oplost volgens een win-win model. Zonder verliezers, maar in onderling overleg en met democratische participatie. En de laatste tijd werd ik thuis in mijn eigen gezin uitgedaagd om dat principe in de praktijk om te zetten...

Mijn dochter van 11 is de laatste maanden best pittig laat ons zeggen. Ze vraagt veel autonomie en heeft graag haar vrijheid en beslist graag van alles zelf. Zo is ze bijvoorbeeld vegetariër en heeft ze een gekleurde lok in haar haar.

De laatste tijd wil ze graag met haar klasgenootjes naar het park om te ‘hangen’. Dit doen ze dan na school. Het park in kwestie is uit de richting voor haar en niet goed zichtbaar vanaf de openbare weg.

Voor mij als moeder is het belangrijkste natuurlijk dat ze veilig is. Ik zou veel liever hebben dat ze naar huis komt.

Dus klaarblijkelijk hebben we behoeften die met elkaar in conflict liggen. Maar is dat ook wel echt zo? We verwarren namelijk vaak oplossingen voor problemen met de achterliggende behoefte.

Lara haar oplossing voor haar nood aan sociale contacten is afspreken met haar vrienden in het park. Mijn oplossing voor mijn nood aan veiligheid is haar vrienden thuis uitnodigen.

Maar dat vindt ze maar niks. Ze wil ergens anders afspreken en zonder ouders. Ze heeft dus niet alleen sociale behoeften maar ook nood aan erkenning als individu. De behoeften bepalen we aan de hand van de pyramide van Maslow.

Volgens de Gordon methode volgen we 6 verschillende stappen wanneer ouders en kinderen tegenstrijdige behoeften hebben en dit voor een conflict zorgt.

Bepaal de behoeften
Brainstorm over oplossingen
Evalueer de oplossingen
Kies de oplossingen
Implementeer de oplossingen
Evalueer de oplossingen

In dit geval is de behoefte van de ouder veiligheid en zekerheid.
Die van het kind sociaal contact en erkenning.

In stap 2 is het belangrijk dat al de oplossingen in overleg worden genomen, zowel die van het kind als die van de ouder. Ook al lijken sommigen onlogisch op het eerste zicht.

Voor Lara was de enige oplossing naar het park gaan. Ze was hier heel stellig in en dit kwam vooral omdat de andere kinderen dit blijkbaar al langer deden. We hebben dan overlegd om oplossingen te vinden die ik veilig genoeg vond.

Ten eerste zijn wij als ouders de omgeving gaan bekijken. Dat was voor ons ok. Veel volk, veel ouders met kindjes in de speeltuin. Een paar kinderen van de klas die naast het park wonen.

Verder hebben we afgesproken dat ze steeds bereikbaar moest zijn en met de fiets. Dat ze niet zonder waarschuwing naar iemands huis mocht gaan.

De eerstvolgende woensdag ging het al mis. En mijn Gordon technieken kwamen goed van pas toen mijn dochter een aantal uren ‘off the map’ was. We wisten niet waar ze was en ze was ook niet bereikbaar.

Zelf vreesde ze voor een serieuze straf. Maar ik weet uit eigen ervaring dat straffen echt niet werkt. Ik heb dus mijn eigen emotie even opzijgezet en naar haar geluisterd, waarna ik de kans kreeg om mijn kant te vertellen.

Zij had een hele leuke dag gehad en haar behoefte was volledig ingevuld. Toen ik haar vroeg of ze dacht dat dat voor mij ook het geval was, besefte ze onmiddellijk dat dat niet zo was. Ze kwam zelf tot de conclusie dat ze onvoorzichtig was geweest en geen rekening had gehouden met mijn gevoelens.

Op die manier kreeg mijn dochter zelf de kans om haar gedrag te beoordelen, te evalueren en te corrigeren. Ze vond dat ze zich vergist had, had empathie voor mijn gevoelens en stelde zelf voor om de regels nog eens te bespreken.

We hebben het conflict dus opgelost zonder schade toe te brengen aan onze relatie, zonder straffen en iedereen voelt zich geapprecieerd en beter achteraf.